رؤیا و توسعه/ دیرزمانی است که ایرانیان رویای ملی معنی‌بخش ندارند/ شکل دادن به یک رویای جمعی از پرتاپ موشک به فضا، هم مهم‌تر است
راستی ما ایرانیان اکنون کدام رویای ملی وحدت بخش و معنی‌بخش را داریم؟ می خواهیم تمدن هخامنشیان را احیا کنیم؟ می خواهیم مدینه نبوی بسازیم؟ می خواهیم ژاپن اسلامی بشویم؟ می خواهیم یک جامعه عادلانه بسازیم یا یک جامعه دموکراتیک؟ ...
رؤیا و توسعه/ دیرزمانی است که ایرانیان رویای ملی معنی‌بخش ندارند/ شکل دادن به یک رویای جمعی از پرتاپ موشک به فضا، هم مهم‌تر است
دکتر محسن رنانی استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان
بخش اول
تفاوت اصلی انسان و سایرموجودات زنده دارای هوش، قدرت داستان پردازی و ظرفیت رویا اندیشی اوست. انسان بی رؤیا انسان بی سرنوشتی است: سرگردان و معلق و بی معنا. رویا به فرد معنا می‌دهد، انگیزه می‌دهد.
اما برای هر فرد، معمولا یک رویا، مرکزیت دارد. بخش اعظم زندگی اجتماعی ما نیز پیرامون رویاهای جمعی شکل گرفته است. تنها جوامعی توسعه می یابند که رویا دارند.
و البته هر جامعه ای به تعداد محدودی و حداقل یک «رویای جمعی معنی‌بخش» یا «رویای جمعی وحدت‌بخش» نیاز دارد که همه رویاهای جمعی دیگرش را جهت بدهد و معنی کند. به چنین رویایی، «رویای ملی» می‌گوییم.
راستی ما ایرانیان اکنون کدام رویای ملی وحدت بخش و معنی‌بخش را داریم؟ می خواهیم تمدن هخامنشیان را احیا کنیم؟ می خواهیم مدینه نبوی بسازیم؟ می خواهیم ژاپن اسلامی بشویم؟ می خواهیم یک جامعه عادلانه بسازیم یا یک جامعه دموکراتیک؟
واقعیت اینست که دیرزمانی است که ایرانیان رویای ملی معنی‌بخش ندارند؛ و تا زمانی که رویای ملی معنی بخش نداشته باشیم سخن گفتن از توسعه بی‌معنا خواهد بود.
از نظر من یکی از شروط اولیه توسعه‌خواه بودن حکومت این است که بتواند دستکم یک رویای ملی معنی‌بخش و وحدت آفرین، خلق کند.
برای خلق یک رویای ملی وحدت آفرین، خیلی کارها باید کرد. یکی از آن کارها، خلق یک سرود ملی فراگیر، محبوب، شاد و حماسی است.
هیچ تعبیر انحصارگرانه در آن نباشد .
جمهوری اسلامی نیز تنها در دوران طلایی جنگ توانست رویای ملی وحدت بخش خلق کند.
پس از جنگ ما دیگر رویای ملی وحدت بخش نداشته ایم و اکنون نیز حکومت دیگر توان خلق رویای ملی وحدت بخش ندارد.
هنر این است که حکومت بتواند با ساختن رویاهای جمعی، جامعه را ساماندهی ومدیریت کند و نظم بلندمدت و کم‌هزینه برقرار کند.
شکل دادن به یک رویای جمعی از پرتاپ موشک به فضا، هم مهم‌تر است و هم سخت‌تر. موشک را می توان با پول نفت به فضا پرتاپ کرد.
اما ساختن رویای جمعی کاری بسیار ظریف و دقیق است و نیازمند آن است که نخست، مردم به حکومت اعتماد داشته باشند.
و متأسفانه ما هم فاقد چنین مهارتی هستیم و دغدغه‌ای برای آن نداریم./ تلخیص شد.
