محمدرضا باهنر: کلیت نظام پذیرفته است که مذاکرات ادامه پیدا کند/ باید تصمیمسازان کشور ما از سرشان بیرون کنند که ما میتوانیم یک سیم خاردار به دور خورمان بکشیم و بگوییم که ما با هیچ جای دنیا کار نداریم
تحریمها روی اقتصاد ما اثر گذاشته است و نمیتوان این را نفی کرد. بالاخره وقتی یک کشوری با سالی 60 تا 80میلیارد دلا درآمد نفت اداره میشد و به این درآمد عادت کرده بود و ناگهان به ...
محمدرضا باهنر: کلیت نظام پذیرفته است که مذاکرات ادامه پیدا کند/ باید تصمیمسازان کشور ما از سرشان بیرون کنند که ما میتوانیم یک سیم خاردار به دور خورمان بکشیم و بگوییم که ما با هیچ جای دنیا کار نداریم
گفتوگوی همشهری با محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسان و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
تحریمها روی اقتصاد ما اثر گذاشته است و نمیتوان این را نفی کرد. بالاخره وقتی یک کشوری با سالی ۶۰ تا ۸۰میلیارد دلا درآمد نفت اداره میشد و به این درآمد عادت کرده بود و ناگهان به پنجششمیلیارد دلار برسداما از آنطرف هم همه مشکلات اقتصادی را گردن تحریم بیندازیم این حرف هم افراطی است. بالاخره تحریم اثرات خود را دارد. ناکارآمدیهای داخلی کشور هم آثار خود را دارد. حدود ۵۰درصد از مشکلات ما ناشی از تحریم ناجوانمردانه است و ۵۰درصد هم ناکارآمدیهای داخلی است.
حال مسیری که ما در مذاکرات میخواهیم برویم باید چگونه باشد؟ اصل مذاکره را که پذیرفتهایم و میخواهیم ادامه بدهیم. مذاکره برای حل مسئله است.
مذاکره این نیست که من بگویم اینجا ایستادهایم و باید شما هم اینجا بیایید و رقیب من هم بگوید خیر ما آنجا ایستادهایم و شما باید آنجا بیایید. در این صورت چندبار مذاکره میشود و بعد هم بدون نتیجه تمام میشود. ما باید یک راهحل و مسیری را پیشبینی کنیم که ضمن آنکه عزت، مصلحت و اقتدارمان هم حفظ شود، اما راه برای تفاهم هم ایجاد شود.
به ذهنم میرسد که اگر مسیر گام به گام تعریف شود، شاید قابل ادامه باشد. اینکه ما بگوییم همه تحریمها باید برداشته شود تا ما مسائل هستهای را حل کنیم، فکر نمیکنم به نتیجه برسد، اما میتوانیم روی حرکت گام به گام تفاهم کنیم و یک قدم آنها جلو بیایند و یک قدم هم ما،تا برسیم به همان تفاهم نهایی برجام.
چیزی که من اطلاع دارم مجموعه نظام به این نتیجه رسیدهاند که مذاکرات باید ادامه پیدا کند. ادامه مذاکره، یعنی باید راههایی برای تفاهم پیدا بکنیم وگرنه که مذاکره برای ما اصل نیست. مذاکره باید به یک نتیجهای منتهی شود.
وقتی کلیت نظام پذیرفته است که مذاکرات ادامه پیدا کند، دشمن هم کینهتوز است و هم سر سخت است و نقطهزنی میکند، بنابراین هم باید مواظب کینههای فروخورده دشمن باشیم و هم مسیرهایی را روشن کنیم که هم به حقمان برسیم و هم اینکه بگوییم ما سر نقطهای که بودیم ایستادهایم و تا ۹۰درصد هم میخواهیم غنیسازی بکنیم و در ضمن شما هم باید مسائل را حل کنید، که این هم نمیشود. من فکر میکنم که انشاءالله کار دنبال شود و به نتیجه برسد.
FATF الان در مجمع مسکوت است. دولت قبل یک استدلالی داشتند که درصورت پیوستن به FATF، بهرغم وجود تحریم روزنههایی باز میماند که ما بتوانیم با برخی کشورها فارغ از تحریمهای یکجانبه آمریکا برخی مبادلات را انجام دهیم. موافقان و دولت و... معتقد بودند که باید حل شود وگرنه آن روزنههای کوچکی را که برای برخی مبادلات داریم هم از دست میدهیم.
یک نکته هست که بهنظر من این جمله را باید همه مسئولان و تصمیمسازان کشور ما از سرشان بیرون کنند که ما میتوانیم یک سیم خاردار به دور خورمان بکشیم و بگوییم که آقا ما با هیچ جای دنیا کار نداریم. این نمیشود و امروز نمیتوان اینگونه زندگی کرد. ما که هیچ، آمریکای قدر قدرت هم نمیتواند اینگونه زندگی کند و بسیاری از نیازهای خود را از واردات تأمین کند.
طرفداران FATF معتقدند که درصورت پیوستن به آن میتواند محلی برای برخی مراودات تجاری با دنیا باشد و اگر نپیوندیم این روزنهها هم مسدود و گرفتاری ما بیشتر میشود. مخالفان هم استدلال های خودرا دارند؛ الان ما بیشتر منتظر موضع رسمی دولت فعلی هستیم که دولت فعلی بیاید و در مجمع صحبت کند که خودش در مجموع منافع پیوستن به FATF را بیشتر میداند یا مضرات آن را.
البته اعضای مجمع موضع خود را دارند و ما کار تحقیقی خیلی مفصلی هم کردیم و همه اینها را هم ریز کردیم که منافع کجاست و ضررها کجاست و چه تهدیدها و فرصتهایی وجود دارد. اما الان بیشتر بهنظر میرسد که مدیران مجمع منتظرند که دولت جناب آقای رئیسی موضعش را مشخص و اعلام کند که منافع پیوستن به FATF یا مضرات آنرا بیشتر میداند.